معنی هم طریق - جستجوی لغت در جدول جو

هم طریق

لغت نامه دهخدا

اهل طریق

در تصوف آنکه بر وفق احکام شرع عمل کند، مطیع و منقاد احکام پیغمبر اسلام

فرهنگ فارسی عمید

هم ریش

دو تن که به اندازۀ هم عمر کرده باشند، هم سن، همسال

فرهنگ فارسی عمید

هم طراز

هم قدر، برابر، مساوی، دارای شان و رتبۀ هم سان

فرهنگ فارسی عمید

هم رفیق

(هََ رَ)

در اصطلاح علم فتوت کسانی را گویند که منسوب به یک پدر یا یک جد باشند. رجوع به هم پدر شود

لغت نامه دهخدا

هم ریش

(هََ)

باجناغ. هم دامن. (یادداشت مؤلف) ، هم سن و هم سال. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

هم طراز

(هََطِ / طَ)

برابر. هم سطح. هم باد. (یادداشتهای مؤلف) ، هم ردیف. هم مرتبه. هم رتبه

لغت نامه دهخدا

هم قرین

(هََ قَ)

این لفظ (هم) در ترکیب هم قرین درست نیست زیرا قرین صیغۀ صفت مشبهه است نه صیغۀ مصدر. (از غیاث). لفظ هم پیش از اسم یا مصدر درمی آید و صفت میسازد:
آن یوسف گردون نشین عیسی ّ پاکش هم قرین
در دلو رفته پیش از این آبش به صحرا ریخته.
خاقانی.
نه در غربت مرا کس همنشینی
نه در محنت مرا کس هم قرینی.
نظامی

این لفظ (هم) در ترکیب هم قرین درست نیست زیرا قرین صیغۀ صفت مشبهه است نه صیغۀ مصدر. (از غیاث). لفظِ هم پیش از اسم یا مصدر درمی آید و صفت میسازد:
آن یوسف گردون نشین عیسی ّ پاکش هم قرین
در دلو رفته پیش از این آبش به صحرا ریخته.
خاقانی.
نه در غربت مرا کس همنشینی
نه در محنت مرا کس هم قرینی.
نظامی

لغت نامه دهخدا

هم قریه

(هََ قَرْ یَ / یِ)

هم ده. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

هم طریقت

(هََ طَ قَ)

دو تن که به یک راه روند. هم روش. همراه، دو صوفی که پیرو طریقت و تعلیمات یک مرشد باشند

لغت نامه دهخدا

ام طریق

(اُمْ مِ طَ)

وسط راه و قسمت بزرگ و واضح آن. (از المرصع). شارع عام. شاهراه. راه بزرگ. (از یادداشت مؤلف)